Wraz z wiekiem ludzkie ciało doświadcza wielu zmian, a nasze włosy nie są wyjątkiem. Łysienie zazwyczaj odnosi się do nadmiernego wypadania włosów ze skóry głowy. Dziedziczna utrata włosów wraz z wiekiem jest najczęstszą przyczyną łysienia. Włosy zbudowane są z kosmyków białkowych i naturalnie zmieniają kolor i teksturę z biegiem czasu. Pojedyncze pasmo włosów średnio żyje od około dwóch do siedmiu lat. Czynniki takie jak wiek, dieta, genetyka i ogólny stan zdrowia determinują szybkość wzrostu i ogólny stan zdrowia.
Gdy włosy się starzeją, mają skrócony cykl życia, z wypadaniem krótszych, cieńszych włosów. Te włosy są zwykle zastępowane nowymi, drobniejszymi włosami. Jednak z biegiem czasu utrata włosów dotyka niemal każdego. Kobiety i mężczyźni doświadczają utraty włosów z różnych powodów związanych z wiekiem, takich jak cechy dziedziczne, zaburzenia endokrynologiczne, zaburzenia tarczycy, zmniejszone wsparcie hormonalne i niedobory żywieniowe.
Mężczyźni mogą zacząć wykazywać oznaki łysienia już w wieku 30 lat. Typ łysienia związany z normalną funkcją męskiego hormonu testosteronu nazywa się łysieniem typu męskiego. Wypadanie włosów może występować na skroniach lub na czubku głowy. U kobiet może rozwijać się podobny rodzaj łysienia wraz z wiekiem. Nazywa się to łysieniem typu kobiecego. Włosy stają się mniej gęste, a skóra głowy może stać się widoczna. Hormony płciowe, które pomagają stymulować włókna mieszków włosowych, są zmniejszone i często występuje lekka dominacja testosteronu. Z powodu starzenia się i zmian środowiskowych niektóre mieszki włosowe całkowicie przestają wytwarzać nowe włosy. Z biegiem czasu włókna włosów stają się cieńsze i wypadają; niestety nigdy się nie regenerują.
Łysienie starcze może dotknąć każdego, ale częściej zdarza się to u mężczyzn.
Objawy
W zależności od oryginalnego koloru włosów, ilości, jakości i nawyków pielęgnacyjnych, istnieje duża zmienność wieku, w którym pojawiają się pierwsze oznaki starzenia się włosów. Osoby doświadczające łysienia związanego z wiekiem zazwyczaj zauważają znaczne zmiany w wyglądzie swoich włosów około 60 roku życia (niektórzy wcześniej, inni później). Przerzedzenie występuje na całej skórze głowy i może być najbardziej widoczne na czubku głowy.
Osoba dotknięta łysieniem starczym mogła doświadczyć genetycznej utraty włosów w wieku 20, 30 lub 40 lat. Jednak łysienie związane z wiekiem to inny proces.
Wypadanie włosów może pojawić się nagle lub stopniowo i dotyczyć tylko skóry głowy lub całego ciała.
Objawy wypadania włosów mogą obejmować:
- Stopniowe przerzedzanie włosów na czubku głowy. Jest to najczęstszy rodzaj wypadania włosów, który dotyka ludzi wraz z wiekiem. U mężczyzn włosy często zaczynają się cofać przy linii włosów na czole. Coraz częstszym wzorem wypadania włosów u starszych kobiet jest cofająca się linia włosów (czołowe łysienie włókniste).
- Zwiększoną łamliwość włosów
- Kępki włosów pozostające na szczotce, podłodze lub pod prysznicem
- Okrągła lub niejednolita łysina. Niektórzy ludzie tracą włosy w okrągłych lub niejednolitych łysych plamach na skórze głowy, brodzie lub brwiach.
- Nieznaczny świąd i bolesność skóry głowy
- Widoczna pod włosami skóra głowy
- Nagłe rozluźnienie włosów. Szok fizyczny lub emocjonalny może spowodować poluzowanie włosów. Podczas czesania lub mycia włosów, a nawet po delikatnym szarpaniu, włosy mogą wypadać całymi garściami. Ten rodzaj wypadania włosów zwykle powoduje ogólne przerzedzenie włosów, ale jest tymczasowe.
- Wypadanie włosów na całym ciele
Przyczyny
Łysienie starcze występuje gdy w organizmie zachodzi interakcja trzech głównych czynników: genetyki, wieku i hormonów.
Znane również jako łysienie androgenowe, łysienie typu męskiego występuje, gdy poziom hormonów zmienia się w ciągu życia mężczyzny. Czynniki genetyczne wpływają również na prawdopodobieństwo łysienia typu męskiego. Przyczyniają się do stopniowego kurczenia się drobnych ubytków w skórze u nasady włosów, zwanych mieszkami włosowymi skóry głowy. Włosy stają się coraz krótsze i cieńsze, aż nowe włosy całkowicie przestają rosnąć.
Większość białych mężczyzn rozwija pewien stopień łysienia, w zależności od ich wieku i budowy genetycznej. Mężczyźni, którzy mają więcej krewnych pierwszego i drugiego stopnia, dotkniętych łysieniem starczym, mają większe szanse na, że ich również dotknie utrata włosów wraz z wiekiem. Łysienie typu męskiego dotyka do połowy wszystkich białych mężczyzn w wieku 50 lat i do 80 procent mężczyzn w tej samej grupie w wieku 70 lat. Inne grupy etniczne, takie jak Chińczycy i Japończycy, są mniej dotknięte łysieniem starczym.
Wiele osób uważa, że wypadanie włosów dotyczy tylko mężczyzn. Szacuje się jednak, że zauważalne wypadanie włosów odczuje ponad 50% kobiet. Za łysienie typu kobiecego również odpowiada obciążenie genetyczne, zmiany hormonalne oraz menopauza, gdy spada poziom estrogenu i progesteronu, co oznacza, że działanie androgenów, męskich hormonów, jest zwiększone. W trakcie i po menopauzie włosy mogą stać się cieńsze, ponieważ mieszki włosowe kurczą się. W takich przypadkach włosy rosną wolniej i łatwiej wypadają.
Kobiety po menopauzie mają znacznie niższą średnicę włókien włosowych (mniejszą gęstość włosów w przedniej części skóry głowy i niższe tempo wzrostu) niż kobiety przed menopauzą. Efekt ten jest niezależny od wieku, co sugeruje wpływ hormonalnego wpływu menopauzy na średnicę włosów.
Zmiany lipidowe związane z wiekiem wpływają na przetłuszczanie, połysk, miękkość i gładkość włosów. Dwa główne źródła lipidów włosów to komórki macierzy włosa (cholesterol, siarczan cholesterolu, ceramidy, kowalencyjne kwasy tłuszczowe, kwas 18-metyloeikozanowy) oraz gruczoły łojowe związane z mieszkami włosowymi (skwalen, estry wosku, trójglicerydy i całkowite kwasy tłuszczowe ). Ilość produkowanego łoju różni się w zależności od wielkości gruczołów łojowych, jest niska przed okresem dojrzewania, gwałtownie wzrasta w okresie dojrzewania i utrzymuje się na wysokim poziomie do 45–50, kiedy spada. Spadek jest większy u kobiet niż u mężczyzn.
Jeszcze jedną przyczyną łysienia starczego jest zużycie, które wpływa głównie na wolny koniec rosnącego włókna włosa. Gdy łodyga włosa opuści skórę i odrośnie, ulega degeneracji w pewnym stopniu, w zależności od stopnia uszkodzeń środowiskowych i kosmetycznych. Ponieważ włosy na skórze głowy mają najdłuższą fazę wzrostu, są narażone na większe uszkodzenia niż włosy na innych obszarach ciała. W normalnych włosach uszkodzenie jest najbardziej widoczne w pobliżu czubka włosów na głowie, które często wydają się pozbawione blasku i bledsze niż te bardziej proksymalne, z różnym stopniem rozdwojonych końcówek. Włókno włosa z normalną strukturą powierzchniową nakładających się komórek naskórka jest potencjalnie podatne na uszkodzenia tarcia spowodowane nadmiernym czesaniem i szczotkowaniem, szczególnie gdy jest mokre.
Stwierdzono, że siwe włosy mają zwiększoną wrażliwość na warunki atmosferyczne. Ponadto siwe włosy są bardziej wrażliwe na promieniowanie ultrafioletowe (UVR). Osłabienie fotochemiczne włosów obejmuje degradację i utratę białek włosowych oraz degradację pigmentu włosa. Promieniowanie UV-B odpowiada za utratę białek włosów, a promieniowanie UV-A za zmiany koloru włosów. Absorpcja promieniowania w fotoczułych aminokwasach włosa i ich fotochemiczna degradacja powodują powstawanie wolnych rodników. Wpływają niekorzystnie na białka włosa, zwłaszcza keratynę, a melanina może częściowo unieruchamiać wolne rodniki i blokować ich wnikanie do macierzy keratynowej. Przyczyniając się w ten sposób do osłabienia struktury włosa.
Diagnostyka
Nie ma specjalnych badań dla tego schorzenia. W ramach ogólnej oceny wypadania włosów lekarz może zlecić różne testy, takie jak badania morfologii krwi by ocenić poziom żelaza, hormonów tarczycy i witaminy D.
Biopsja zwykle nie jest konieczna. Gdyby wykonano biopsję, wyniki byłyby bardzo podobne do genetycznej utraty włosów. Pod mikroskopem nie da się łatwo rozróżnić tych dwóch warunków.
Można wykonać badanie skóry głowy pod mikroskopem i trichoskopią. Trichoskopia polega na oglądaniu skóry głowy i włosów pod powiększeniem za pomocą mikroskopu. Badanie przeprowadzane jest przez kosmetologów- trychologów, którzy specjalizują się w profesjonalnej ocenie oraz pielęgnacji problematycznej skóry głowy.
Leczenie
Leczenie łysienia starczego nie jest do końca możliwe. Dziedziczna, związana z wiekiem utrata włosów jest trudna do odwrócenia.
Chociaż niektórzy ludzie używają produktów takich jak suplementy witaminowe lub ziołowe, aby przeciwdziałać wypadaniu włosów, nie ma mocnych dowodów na to, że te środki pomagają.
Istnieją jednak pewne zabiegi, które mogą spowolnić lub zmniejszyć wypadanie włosów lub stymulować częściowy odrost.
Minoksydyl i finasteryd to zatwierdzone środki o potwierdzonej skuteczności w leczeniu łysienia związanego z wiekiem. Gdy pacjentowi zależy na stymulacji wzrostu włosów, dermatolog może zalecić minoksydyl, to leczenie miejscowe stosowane na skórę głowy. Jest dostępny bez recepty w aptekach, w postaci balsamu lub pianki. Można go dostać również w postaci tabletek.
Aby zablokować działanie hormonów i spowolnić postęp wypadania włosów u mężczyzn, dermatolog może przepisać finasteryd. Jest to organiczny związek chemiczny z grupy steroidów jest inhibitorem 5-alfa reduktazy. Zapobiega dihydrotestosteronowi (DHT), męskiemu hormonowi, który odgrywa rolę w obkurczaniu mieszków włosowych skóry głowy. Lek blokuje powstawanie tego hormonu w skórze głowy, spowalniając postęp łysienia związanego z DHT. Efekty mogą pojawić się po ponad 6 miesiącach. Finasteryd dostępny jest w postaci tabletek oraz środków do stosowania zewnętrznego.
Ponadto dostępne są środki w postaci szamponu: Ketokonazol, znany również jako Nizoral oraz pirytionian cynku. Są one prawdopodobnie mniej skuteczne niż finasteryd i minoksydyl.
Istnieje również szereg specyficznych leków dla kobiet, które blokują działanie hormonów androgenowych i pomagają spowolnić postęp wypadania włosów:
- Spironolakton i inne antyandrogeny
- Finasteryd i inne inhibitory enzymów alfa-reduktazy
- Estrogeny
- Analogi prostaglandyn
- Steroidy
- Zabiegi laserowe i świetlne
Popularne są terapie laserowe i świetlne ale ich skuteczność w leczeniu łysienia u mężczyzn nie została ostatecznie potwierdzona. Laser o słabym świetle HairMax Lasercomb został zatwierdzony przez amerykańską FDA do leczenia łysienia typu kobiecego. Innym produktem laserowym zatwierdzonym przez FDA jest kask Theradome LH80 PRO oraz kaski i czapki do laserów o słabym świetle.
Osoby, których wypadanie włosów jest zbyt poważne, aby można było stosować leki doustne lub balsamy do włosów, mogą rozważyć operację przeszczepu włosów. Podczas tego zabiegu chirurg pobiera paski lub czopki włosów z tyłu lub boków głowy i chirurgicznie umieszcza je w miejscach, w których nie ma włosów lub między włosami w przerzedzonych obszarach. Może być konieczne przeprowadzenie kilku sesji terapeutycznych, aby uzyskać zadowalające wyniki.
Profilaktyka i badania
Większość łysienia jest spowodowana genetyką (łysienie typu męskiego i łysienie typu żeńskiego). Tego rodzaju wypadaniu włosów nie da się zapobiec.
Otyłość, cukrzyca i nadciśnienie są powiązane z wypadaniem włosów, przestrzeganie zdrowej diety, ćwiczeń i unikanie nadmiernego spożycia alkoholu może pomóc zmniejszyć ryzyko.
Poniższe wskazówki mogą pomóc w opóźnić proces wypadania włosów:
- Korzystanie z odpowiednich, delikatnych środków do mycia włosów.
- Unikanie ostrych zabiegów, takich jak gorące wałki, lokówki, zabiegi z gorącym olejem i trwałe.
- Ograniczenie napięcia włosów przy stylizacjach wykorzystujących gumki, spinki i warkocze.
- Konsultacja z lekarzem w sprawie przyjmowanych leków i suplementów, które mogą powodować wypadanie włosów.
- Ochrona włosów przed słońcem i innymi źródłami światła ultrafioletowego.
- Rzucenie palenia. Niektóre badania wykazują związek między paleniem a łysieniem u mężczyzn.
Bibliografia
Źródło zdjęcia: 123rf.com
Więcej komentarzy...