Podwyściółczak to wolno rosnący guzy mózgu, o bardzo małej złośliwości. Wywodzi się z macierzystych komórek glejowych, najczęściej znajdują się w IV lub bocznej komorze mózgu, ale mogą wystąpić w kręgosłupie. Objawy zależą od lokalizacji guza. W wielu przypadkach guz przebiega bezobjawowo, w innych symptomy mogą przyjąć postać bólów głowy, zaburzeń wzroku lub trudności z równowagą. Uważa się, że objawy te są spowodowane niedrożnością płynu mózgowo-rdzeniowego z powodu lokalizacji guza. W niektórych badaniach szacuje się, że podwyściółczaki stanowią 0,2–0,7% wszystkich guzów wewnątrzczaszkowych i około 8% guzów wyściółczaka.
Większość podwyściółczaków jest łagodna i cechuje się małą częstością nawrotów. Przyczyna występowania tego nowotworu nie jest dobrze poznana. Rokowanie w przypadku podwyściółczaka jest lepsze niż w przypadku większości guzów wyściółczaka, a według klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest on uważany za guz I stopnia. W zdecydowanej większości przypadków objawowych stosuje się leczenie chirurgiczne, a rokowanie jest bardzo pomyślne.
Objawy
W zależności od rozmiaru i lokalizacji guz może przebiegać bezobjawowo lub utrudniać przepływ płynu rdzeniowego i / lub wywierać nacisk na otaczające struktury, powodując poniższe objawy:
- Bóle głowy,
- Dezorientacja,
- Drgawki,
- Nudności lub wymioty,
- Zawroty głowy,
- Osłabienie lub utrata czucia rąk i / lub nóg,
- Problemy z mową, wzrokiem lub pamięcią,
- Zmiany osobowości,
- Utrata kontroli nad pęcherzem.
Zwykle pacjenci są bezobjawowi, a niewielkie zmiany wykrywane są przypadkowo. W niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy guzy są większe, obecne są objawy podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego z powodu obturacyjnego wodogłowia.
Przyczyny
Te guzy są małe, mają nie więcej niż dwa centymetry średnicy i pochodzą z wyściółki. Najlepszym sposobem na odróżnienie go od podwyściółkowego gwiaździaka olbrzymiokomórkowego jest właśnie rozmiar. W zdecydowanej większości przypadków podwyściółczaki rozwijają się sporadycznie. Oznacza to, że zwykle nie są dziedziczone i występują u osób bez historii guzów mózgu w rodzinie. Zgłoszono kilka przypadków rodzinnych. Jednak, zgodnie z aktualną wiedzą, nie zidentyfikowano konkretnych genów, które przyczyniały by się do rozwoju podwyściółczaka.
Diagnostyka
Podwyściółczaka można zidentyfikować za pomocą badań obrazowych, takich jak rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa.
W tomografii komputerowej często wykazuje mniejszą gęstość do jednakowo gęstej masy. Jeśli jest duży, badanie może wykazać obecność zmian torbielowatych lub zwapnionych. W 50-60% przypadków guz znajduje się w IV komorze, a drugą co do częstości (30-40% przypadków) lokalizacją są komory boczne. Rzadko znajduje się w III komorze lub w centralnym kanale rdzenia kręgowego.
Podwyściółczaki zwykle pojawiają się powoli, a na badaniu MRI pojawiają się jako dobrze zdefiniowana masa, która nie świeci się, gdy do badania podawany jest kontrast. Są to charakterystyczne małe zmiany często o średnicy poniżej dwóch centymetrów. Jednak te guzy mogą również rosnąć, powodując poważne objawy u niektórych osób w momencie rozpoznania. Guzy te mogą również wykazywać obecność zwapnień, co może świadczyć o powolnym wzroście guza.
Do ostatecznego potwierdzenia diagnozy zleca się wykonanie biopsji, która polega na pobraniu tkanki guza.
Leczenie
Przypadki bezobjawowe mogą wymagać jedynie obserwacji i regularnego wykonywania badań kontrolnych. W przypadku przebiegu objawowego, guza można usunąć chirurgicznie, a częściowe usunięcie również zapewnia doskonałe rokowanie. W wielu przypadkach możliwe jest całkowite usunięcie guza za pomocą zabiegu chirurgicznego.
Gdy z jakiegoś powodu całkowite usunięcie guza nie jest możliwe, wykonywana jest radioterapia, która zapewnia dobry efekt kliniczny.
Podwyściółczaki charakteryzują się wysokim stopniem przeżywalności.
Profilaktyka i badania
Przyczyna rozwoju podwyściółczaka nie jest poznana. W wielu przypadkach przebieg jest bezobjawowy, a guz wykrywany jest przypadkowo. Dlatego nie ma zalecanych metod profilaktyki przed podwyściółczakiem. Zawsze należy pamiętać o regularnych badaniach kontrolnych i zgłaszaniu lekarzowi prowadzącemu wszelkich niepokojących objawów.
Bibliografia
Źródło zdjęcia: Pixabay.com
Więcej komentarzy...