Ziarnica weneryczna pachwin (Lymphogranuloma venereum LGV; znany również jako choroba Duranda-Nicolasa-Favre’a) to choroba wywoływana przez 3 unikalne szczepy Chlamydia trachomatis - serotypy L1, L2 i L3. Te serotypy różnią się od serotypów chlamydiowych powodujących jaglicę, wtrętowe zapalenie spojówek oraz chlamydiowe zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy, ponieważ mogą atakować i rozmnażać się w regionalnych węzłach chłonnych. Choroba charakteryzuje się niewielką, często bezobjawową zmianą skórną, po której następuje regionalne powiększenie węzłów chłonnych w pachwinie lub miednicy.
Choroba występuje sporadycznie w Stanach Zjednoczonych, ale przyjmuje postać endemiczną w niektórych częściach Afryki, Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Ameryki Południowej i na Karaibach. Jest diagnozowana znacznie częściej u mężczyzn niż kobiet. LGV jest coraz częściej zgłaszany w Ameryce Północnej, Europie i Australii.
LGV jest podtypem chorób wrzodowych narządów płciowych. Ten stan charakteryzuje się samoograniczającymi się grudkami lub owrzodzeniami narządów płciowych (często niezauważonymi przez pacjentów), po których następuje bolesna limfadenopatia pachwinowa i/lub udowa, która może być głównym objawem klinicznym. Pacjenci z LGV mogą również wykazywać owrzodzenia odbytnicy i objawy zapalenia odbytnicy, szczególnie wśród pacjentów uczestniczących w receptywnym stosunku analnym. W takich przypadkach ból odbytu, wydzielina i krwawienie mogą być mylone z innymi schorzeniami przewodu pokarmowego, takimi jak zapalenie okrężnicy.
Nieleczona może spowodować szpecące owrzodzenie i powiększenie zewnętrznych narządów płciowych, a następnie niedrożność limfatyczną, objawiającą się przewlekłym obrzękiem tkanek narządów płciowych. Diagnoza opiera się na objawach klinicznych, ale zwykle możliwe jest potwierdzenie laboratoryjne za pomocą testów serologicznych lub immunofluorescencyjnych. Leczenie polega na 21 dniowej antybiotykoterapii.
Objawy
Po zakażeniu okres inkubacji trwa średnio 10-14 dni przed pojawieniem się jakichkolwiek objawów, ale może również wynosić od 3 dni do 6 tygodni.
Ziarnica weneryczna pachwin przebiega w 3 etapach. Pierwszy etap, często nierozpoznany, składa się z szybko gojącej się, bezbolesnej grudki lub krosty narządów płciowych. Drugi etap, polegający na bolesnej limfadenopatii pachwinowej, występuje 2-6 tygodni po pierwotnej zmianie. Trzeci etap, który występuje częściej u kobiet może mieć opóźnioną prezentację i charakteryzuje się zapaleniem odbytnicy. Poniżej podsumowano trzy etapy infekcji LGV.
Pierwotna infekcja
W pierwotnej infekcji na skórze pojawiają się małe, bezbolesne grudki, krosty lub płytkie owrzodzenia narządów płciowych. Te początkowe zmiany są przejściowe, co oznacza, że szybko się goją i znikają. Często pozostają niezauważone lub mylone z opryszczką narządów płciowych.
Na tym etapie osoby zakażone zwykle nie szukają pomocy medycznej.
Infekcja wtórna
Początek infekcji wtórnej następuje 2–6 tygodni po infekcji pierwotnej. W okolicy pachwiny rozwijają się bolesne i opuchnięte węzły chłonne. Występują po jednej stronie (w dwóch trzecich przypadków) lub po obu stronach pachwiny. Dymienice (zapalne obrzęki gruczołów wokół pachwiny) mogą pękać i odprowadzać ropę. Większość pacjentów płci męskiej ma objawy na tym etapie. Kobiety mogą mieć mniej specyficzne objawy, często bóle miednicy i pleców.
Odbiorcy stosunku analnego (zwykle mężczyżni) mają tendencję do występowania:
- Ból odbytu
- Obecność wydzieliny
- Krwawienie
- Poczucie konieczności opróżnienia jelita pomimo pustej odbytnicy
- Zaparcia
Objawy te można pomylić z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.
Inne objawy to złe samopoczucie, gorączka, dreszcze, bóle stawów i mięśni oraz wymioty.
Ziarnica weneryczna pachwin późnym stadium:
Głęboko osadzone, długotrwałe nieleczone infekcje mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym:
- Ropni
- Przetok
- Niedrożności limfatyczna
- Ciężkiego obrzęku narządów płciowych
- Zwężenia odbytu
- Bezpłodność
- Deformacja narządów płciowych
Przyczyny
Ziarnica weneryczna pachwin to długotrwałe (przewlekłe) zakażenie układu limfatycznego. Wywołuje ją jeden z trzech różnych typów (serowarów) bakterii Chlamydia trachomatis. Bakterie rozprzestrzeniają się poprzez kontakt seksualny. Infekcja nie jest powodowana przez te same bakterie, które wywołują chlamydię narządów płciowych.
C. trachomatis jest bakterią wewnątrzkomórkową. Spośród 15 znanych klinicznych serotypów tylko serotypy L1, L2 i L3 powodują ziarnicę weneryczną. Te serotypy są bardziej zjadliwe i inwazyjne w porównaniu z innymi serotypami chlamydiowymi. Osoby aktywne seksualnie mogą być zagrożone zarażeniem LGV. Zakażenie następuje po bezpośrednim kontakcie ze skórą lub błonami śluzowymi zarażonego partnera, podczas penetracji seksualnej (pochwowej, ustnej lub odbytu), może również nastąpić poprzez kontakt skóra do skóry i wspólne korzystanie ze sprzętu do irygacji doodbytniczej.
Choroba jest przenoszona z osoby na osobę poprzez bezpośredni kontakt ze zmianami, owrzodzeniami lub innym obszarem, w którym znajdują się bakterie. Organizm nie wnika w nienaruszoną skórę. Bakteria przemieszcza się następnie przez układ limfatyczny do regionalnych węzłów chłonnych, gdzie replikuje się w makrofagach i powoduje chorobę ogólnoustrojową. Chociaż transmisja ma głównie charakter seksualny, odnotowano przypadki transmisji poprzez wypadki laboratoryjne, formy i kontakty nieseksualne.
LGV wystupuje częściej w Ameryce Środkowej i Południowej niż w Ameryce Północnej i dotyczy częściej mężczyzn niż u kobiet. Głównym czynnikiem ryzyka jest bycie nosicielem wirusa HIV.
Diagnostyka
Diagnozę stawia się na podstawie:
- Badania fizykalnego
- Badania krwi na obecność przeciwciał
- Czasami badania amplifikacji kwasu nukleinowego (NAAT)
- Biopsji węzłów chłonnych
W badaniu fizykalnym choroba prezentuje się jako sączące się, nieprawidłowe połączenie (przetoka) w okolicy odbytu, ból w genitaliach, drenaż przez skórę z węzłów chłonnych w pachwinie, obrzęk sromu lub warg sromowych u kobiet oraz obrzęk węzłów chłonnych w pachwinie (limfadenopatia pachwinowa).
Rozpoznanie zwykle stawiane jest przez wykrycie przeciwciał przeciwko endotoksynie chlamydiowej lub przez genotypowanie przy użyciu NAAT opartej na reakcji łańcuchowej polimerazy. Poziomy przeciwciał są zwykle podwyższone w momencie prezentacji objawowej lub wkrótce potem i pozostają podwyższone. Wszyscy partnerzy seksualni powinni zostać poddani badaniom.
Zalecane jest również wykonanie pełnej ewaluacji zdrowia seksualnego z uwzględnieniem okresów okiennych dla innych infekcji przenoszonych drogą płciową. W szczególności osoby aktywne seksualnie wymagają badań przesiewowych w kierunku kiły, zapalenia wątroby typu C i HIV ze względu na zwiększone ryzyko wielu infekcji.
Leczenie
Ziarnica weneryczna pachwin jest leczona antybiotykami w celu wyleczenia infekcji i zapobiegania trwającym uszkodzeniom tkanek. Wymagane jest leczenie doksycykliną lub erytromycyną przez co najmniej 3 tygodnie. Dodatkowo często włączana jest azytromycyna. Oporność na doksycyklinę jest bardzo rzadka, dlatego kolejnym lekiem z wyboru jest moksyfloksacyna. Konieczne może być również postępowanie chirurgiczne (np. operacja przetok i zwężeń w wyniku późnego LGV). Obrzęk uszkodzonych tkanek w późniejszych stadiach może nie ustąpić pomimo eliminacji bakterii. Dymienice (powiększone węzły chłonne) mogą być usuwane igłą lub chirurgicznie, jeśli jest to konieczne w celu złagodzenia objawów, ale większość pacjentów szybko reaguje na antybiotyki.
W przypadku osoby z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi w odbytnicy, empiryczna terapia przeciwdrobnoustrojowa powinna obejmować inne możliwe przyczyny zapalenia odbytnicy (zapalenie błony śluzowej odbytnicy), takie jak wirus opryszczki zwykłej i rzeżączka. Zalecany jest wkład specjalisty ds. zdrowia seksualnego. Pacjent obowiązuje się do zgłaszania wszelkich kontaktów seksualnych muszą, które następnie poddawane są diagnostyce i leczeniu.
Pacjent powinien pozostawać pod kontrolą, aż wszystkie symptomy choroby ustąpią. Osoba zarażona LGV nie powinna wznawiać żadnej aktywności seksualnej, dopóki infekcja nie zostanie wyleczona.
Przy szybkiej i odpowiedniej antybiotykoterapii rokowanie jest doskonałe, a zakażeni zazwyczaj w pełni wracają do zdrowia. Pacjentów należy poinformować, że mogą wystąpić ponowne zakażenia i nawroty.
Profilaktyka i badania
Podobnie jak w przypadku innych infekcji przenoszonych drogą płciową, ryzyko nabycia LGV jest zmniejszone dzięki praktykom bezpiecznych stosunków seksualnych, w tym ograniczaniu liczby partnerów seksualnych, unikaniu kontaktów seksualnych z osobami z populacji wysokiego ryzyka i stosowaniu prezerwatyw. Właściwe stosowanie prezerwatyw, zarówno męskiej, jak i żeńskiej, znacznie zmniejsza ryzyko zarażenia się infekcją przenoszoną drogą płciową. Prezerwatywę należy nosić od początku do końca każdej aktywności seksualnej.
Bibliografia
Źródło zdjęcia: 123rf.com
Więcej komentarzy...