Nadciśnienie tętnicze może okazać się bardzo poważną dolegliwością, której nie wolno bagatelizować.
Normy ciśnienia tętniczego przedstawiają się następująco:
- 120/80 mm Hg - optymalne ciśnienie.
- 120–129/80-84 mm Hg - normalne ciśnienie.
- 130–139/85-89 mm Hg - prawidłowe wysokie ciśnienie.
- 140-159/90-99 mm Hg - łagodne nadciśnienie.
U osób starszych z wiekiem ciśnienie krwi może ulegać podwyższeniu. Lekarz kardiolog będzie starał się je obiżyć.
Dlatego dla osób do 80 roku życia ciśnienie skurczowe należy obniżać do wartości 140-150 mm Hg, a u chorych w dobrym stanie ogólnym wartość docelowa to mniej niż 140 mm Hg.
Dla osób po 80. roku życia skurczowe ciśnienie krwi u chorych, kótrzy są w dobrym ogólnym stanie, obniża się do wartości poniżej 150 mm Hg.
Prawidłowe ciśnienie nie powinno przekraczać 140/90 mmHg.
Takie nadciśnienie tętnicze jest bardzo częstym objawem w przebiegu chorób nadnerczy. Może ono towarzyszyć następującym stanom: przerost poszczególnych warstw kory nadnerczy, ale też guzkom i zaburzeniom w syntezie hormonów nadnerczy. Najczęstsze choroby, w przebiegu których występuje nadciśnienie tętnicze, to: pierwotny hiperaldosteronizm, czyli zespół Conna, zespół Cushinga oraz guz chromochłonny nadnerczy.
Za prawidłowe ciśnienie uważa się <120 skurczowe i <80 rozkurczowe. Wyróżnia się dwa rodzaje nadciśnienia, a jest to nadciśnienie pierwotne oraz wtórne. Nadciśnienie pierwotne to 90% wszystkich przypadków nadciśnienia, ale niestety nie da się ustalić jego jednoznacznej przyczyny. Natomiast przy nadciśnieniu wtórnym można wskazać konkretną przyczynę, np. zespół Conna. Różne mogą być objawy nadciśnienia, np. bóle głowy, kołatanie serca, nadpobudliwość, trudności z koncentracją, nadmierna potliwość, a także może pojawić się przejściowy rumień.
Zespół Conna, czyli pierwotny hiperaldostornizm
Zespół Conna to choroba, która powstaje w związku z nadmiernym, i niezależnym od zapotrzebowania organizmu, wydzielaniem przez korę nadnerczy hormonu, jakim jest aldosteron. Jest to rzadka postać objawowego nadciśnienia tętniczego. Najczęściej przyczyną choroby jest pojedynczy gruczolak, rzadziej gruczolaki mnogie bądź rozrost kory nadnerczy.
Zespół Cushinga
Zespół Cushinga to zespół zmian somatycznych i metabolicznych. Powstaje w związku z przewlekłym zaburzeniem prawidłowego wydzielania kortyzolu, czyli hormonu kory nadnerczy. W tej chorobie hormon ten jest wydzielany w nadmiarze, co przekracza dobowe zapotrzebowanie organizmu. W związku z tym dochodzi do zaburzeń metabolicznych, a jeśli będą one źle lub w ogóle nieleczone, to może się to zakończyć śmiercią chorego.
Guz chromochłonny nadnerczy
Guz chromochłonny nadnerczy jest nowotworem, który rozwija się z komórek chromochłonnych i bardzo często jest zlokalizowany w rdzeniu nadnerczy. Jego objawy będą zależały od nadmiernego wytwarzania i uwalniania katecholamin. Najczęściej występuje on w obrębie jamy brzusznej, ale też czasami w klatce piersiowej, na szyi i bardzo rzadko w pęcherzu moczowym. Nadciśnienie tętnicze w tym przypadku może być stałe lub napadowe, a zależy to od rytmu wydzielania katecholamin.
Nadciśnienie tętnicze w chorobach nadnerczy to jeden z jej objawów. W tych chorobach nie przekracza ono 1% wszystkich przypadków nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie może towarzyszyć wyżej opisanym chorobom. Choroby te należą do jego bardzo rzadkich przyczyn, ale wywołują bardzo charakterystyczne objawy. Jeśli te objawy zostaną w porę rozpoznane, to daną chorobę będzie można wyleczyć całkowicie. Dlatego tak ważne jest, aby nie lekceważyć nadciśnienia tętniczego.
Bibliografia:
Encyklopedia Zdrowia, t. 1, pod red. Witolda S. Gomułki i Wojciecha Rewerskiego, wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 664, 798 – 799.
Encyklopedia Zdrowia, t. 2, pod red. Witolda S. Gomułki i Wojciecha Rewerskiego, wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 1534 – 1537.
Vademecum medycyny wewnętrznej, red. nauk. J. Duława, Warszawa 2015, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 471 – 472.
Więcej komentarzy...