Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy. Dokładna przyczyna stwardnienia rozsianego jest nieznana, a naukowcy pracują nad zrozumieniem czynników ryzyka i tego, jak ludzie mogą zmniejszać ryzyko choroby. Niedawne badanie wykazało, że niewystarczająca ilość snu i niska jakość snu w okresie dojrzewania mogą zwiększać ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego w późniejszym życiu. Sen jest niezbędny dla zdrowia, ponieważ pomaga organizmowi w utrzymaniu jego funkcji. Ale naukowcy wciąż pracują nad zrozumieniem korzyści zdrowotnych płynących ze snu i niebezpieczeństw związanych ze złą jakością snu. Jednym z obszarów ich zainteresowania jest znaczenie snu w okresie dojrzewania. Ostatnie badanie opublikowane w Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry wykazało, że słaby sen w okresie dojrzewania może zwiększać ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego (SM).
Czym jest stwardnienie rozsiane?
Stwardnienie rozsiane to zaburzenie autoimmunologiczne z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Zazwyczaj początek objawów występuje między 20 a 40 rokiem życia. Osoby ze stwardnieniem rozsianym mogą doświadczać szerokiego zakresu objawów. Stan ten może spowodować, że pacjent z czasem doświadczy zwiększonej niepełnosprawności. Osoby ze stwardnieniem rozsianym mogą mieć osłabienie mięśni, problemy z widzeniem, zawroty głowy i drętwienie. Nie jest jasne, dlaczego u niektórych osób rozwija się stwardnienie rozsiane. Może to być związane z reakcją układu odpornościowego organizmu. Osoby u których w rodzinie wystąpiła choroba mogą mieć zwiększoną podatność na jej rozwój. Autor badania, neurolog i specjalista od stwardnienia rozsianego, dr Achillefs Ntranos, wyjaśnił : „Istnieje wiele znanych czynników ryzyka SM (stwardnienia rozsianego), w tym genetyka, płeć (kobiety są 3 razy bardziej narażone na SM niż mężczyźni) oraz czynniki środowiskowe, takie jak niski poziom witaminy D lub ekspozycja na wirusy, takie jak Wirus Epsteina-Barra. Ostatnie badania sugerują również, że niektóre czynniki związane ze stylem życia, takie jak palenie lub otyłość, mogą odgrywać rolę w rozwoju SM”. Naukowcy wciąż pracują nad zrozumieniem poziomu ryzyka stwarzanego przez modyfikowalne czynniki oraz nad tym, w jaki sposób ludzie mogą zmniejszyć ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane.
Jakość snu i stwardnienie rozsiane
Ostatnie ważne badanie kliniczno-kontrolne odbyło się w Szwecji. Badacze objęli nim 2075 uczestników ze stwardnieniem rozsianym i 3164 zdrowych. Badacze zapytali uczestników o jakość i długość snu podczas ich wieku nastoletniego. Podzielili czas snu na trzy kategorie: mniej niż siedem godzin każdej nocy (krótki sen), od siedmiu do dziewięciu godzin każdej nocy, 10 lub więcej godzin każdej nocy (długi sen). Następnie badacze zapytali uczestników o różnicę między tym, jak spali w dni robocze lub szkolne, a kiedy spali w weekendy i dni wolne. Na koniec naukowcy zapytali uczestników o jakość snu, od bardzo złej do bardzo dobrej. Badanie wykazało, że spanie mniej niż siedem godzin w nocy w okresie dojrzewania wiązało się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju stwardnienia rozsianego. Niska jakość snu wiązała się z podobnym ryzykiem. Odkryli, że różnice w czasie snu między weekendami a dniami szkolnymi nie wpłynęły znacząco na ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane. Autorka badania i badaczka z Instytutu Karolinska, dr Anna Hedström, wyjaśniła: „Postanowiliśmy zbadać, czy nawykowe wzorce snu w młodym wieku wpływają na ryzyko późniejszego rozwoju stwardnienia rozsianego. Zarówno niewystarczający, jak i zły sen negatywnie wpływają na układ odpornościowy na kilka sposobów i są związane ze zwiększonym ryzykiem innych chorób zapalnych. Odkryliśmy, że spanie zbyt krótko lub zła jakość snu zwiększają ryzyko późniejszego rozwoju stwardnienia rozsianego nawet o 50%.
Ograniczenia w nauce i kontynuacja badań
Badanie miało pewne ograniczenia. Po pierwsze, badanie nie może udowodnić, że zły sen powoduje stwardnienie rozsiane. Badacze oparli się również na danych z kwestionariuszy wypełnionych przez uczestników, co może wiązać się z ryzykiem nieścisłości. Przyznają również, że zwiększać ryzyko choroby mogły także takie elementy jak stres i nawyki żywieniowe. Badanie przeprowadzono w jednym kraju, co prawdopodobnie wskazuje na potrzebę bardziej zróżnicowanych badań populacji w przyszłości. Zapewnienie wysokiej jakości snu jest niezbędne dla zdrowego wzrostu i rozwoju nastolatków. Odpowiedni sen pomaga organizmowi w regeneracji i poprawia funkcje umysłowe. Amerykańska Akademia Medycyny Snu zaleca, aby nastolatki w wieku od trzynastu do osiemnastu lat spały od 8 do 10 godzin każdej nocy. Badanie stanowi kolejny dowód na to, że odpowiedni sen jest niezbędny w wieku nastoletnim, a niewystarczający sen może być szkodliwy dla zdrowia. Autorzy zauważają, że edukowanie rodziców i nastolatków na temat potencjalnych konsekwencji niewystarczającej ilości snu ma kluczowe znaczenie.
Bibliografia:
Źródło grafiki: pixabay.com
Więcej komentarzy...